Hello and goodbye Hong Kong

Na jaren te hebben geopperd dat ik na mijn examen te hebben gehaald naar China zou gaan, is het nu eindelijk zover. Op 8 september begint mijn eerste schooldag op de Beijing international language school in Beijing. Daar zal ik zes maanden lang proberen om de geheimen van het Mandarijn te ontrafelen, het meest gesproken dialect in China en ondergedompeld worden in hun eeuwen ouden cultuur.

Maar eerst nog even twintig dagen met mijn ouders rondreizen. (Ik regel deze dingen altijd wel goed.) De reis zal beginnen in Hong Kong en al reizend zullen we uiteindelijk aankomen in Beijing waar we een paar dagen voor mijn school begint zullen arriveren. Op 8 september, als ik mijn eerste schooldag hebt, zullen papa en mama in het vliegtuig stappen en terug vliegen naar het kleine Nederland.

Eindelijk is het dan woensdag 20 augustus, de dag waarop ik zou vertrekken. We vliegen met KLM en hebben geluk dat we naast een koffer van 23 kg per persoon ook nog een klein handbagage koffertje en een handtas/rugzak mee mogen nemen. Met drie grote koffers (waarvan er twee van mij zijn. Papa en mama delen samen een koffer) en twee handbagage koffertjes (een die bijna compleet gevuld is met mijn schoenen) gaan we op weg naar het vliegveld. Met Aleid achter het stuur en met zijn vijven in de auto, lijkt het bijna alsof we gezellig met zijn allen op vakantie gaan, maar op het vliegruig word ik er weer aan herinnert dat er maar drie vliegtickets zijn en dat ik afscheid moet nemen van mijn geweldige zussen. Na een emotioneel afscheid met een hoop tranen en gezwaai, loop ik als in een droom over het vliegveld van Schiphol. Dat heb ik nou altijd als grote, belangrijke dingen in mijn leven gebeuren, dingen die een impact op je gaan maken. Mama moet me er dan ook aan blijven herinneren dat ik het moet beleven en niet ondergaan zoals ik altijd doe. De vliegreis verliep zonder problemen. Er zaten al meer Aziatische mensen in het vliegtuig dan ik oorspronkelijk had gedacht, maar dat was alvast een goede voorbereiding op China zelf. De tijd tijdens het vliegen vloog voorbij (hele flauwe woordspeling). Elf uur lang klinkt best lang, maar ik heb nooit zo veel moeite met lange tijden zitten . Het scheelt natuurlijk ook dat we het grootste gedeelte slapend hebben doorgebracht als je het slapen kan noemen. Op het vliegveld van Hong Kong zie je de eerste tekenen die erop wijzen dat je aan de andere kant van de wereld beland bent. De eerste Chinese tekens op de borden (gelukkig ook nog in het Engels), reclameborden voor Chinese films en een hoop Aziatische mensen! Ook wordt je begroet door personeel van het vliegveld die je allemaal hallo zeggen en een buiging maken. Gelukkig is de reis goed geregeld en was er al een plekje voor ons gereserveerd in een transfer busje dat mensen vanaf het vliegveld naar meerdere hotels brengt. In de bus zie je de wolkenkrabbers en flats van Hong Kong steeds groter en groter worden. Er is geen normaal huis te bekennen. Overal zijn flatgebouwen waar op elk balkon waslijntjes met was hangen. Omdat Hong Kong uit eilanden bestaat en er maar beperkte grond is, wordt alles de lucht in gebouwd om de miljoenen mensen die hier wonen kwijt te kunnen. Een van de dingen die ons als eerste opvalt is dat hele steigers hier van bamboe zijn gemaakt en dat mensen daar gewoon zonder enig tuigje in zitten. Ik geloof niet dat zoiets in Nederland mogelijk is. Weer een herinnering dat ik ons kleine kikkerlandje toch echt heb verlaten. Wij zitten in een hotel op Kowloon, maar als we aankomen rond twaalf uur, kunnen we onze hotelkamer nog niet in. Daarom lieten we onze koffers in de hotellobby achter, samen met nog minstens dertig koffers van andere gasten die te vroeg gearriveerd waren en besluiten we naar de Apple Store te gaan. Met behulp van een kaartje van het hotel waar het adres van de winkel in Chinese tekens opstond, nemen we een taxi naar wat een heel groot winkelcentrum blijkt te zijn. En als ik groot zeg dan bedoel ik ook echt groot. Wat wel grappig was en me daar als eerste opviel, is dat je de sloten bij toilethokjes vaak de andere kant op moet draaien. Hong Kong is namelijk een kolonie van Engeland geweest waardoor de mensen ook links rijden en je ook nog duidelijk de westerse invloed kan zien, maar het was wel grappig dat je sloten dus ook de andere kant op moet draaien. Zo viel me ook op dat je de roltrap ook links moest nemen. Niet dat de mensen hier heel erg consequent zijn. Het ene moment loop iedereen links en het andere moment lopen we met zijn alle weer rechts. Een beetje verwarrend soms. Terug in het hotel kunnen we eindelijk onze kamer in. Deze is niet zeer groot, het derde extra bed paste er nog maar net bij, maar verder zien de kamer en badkamer en keurig uit. Ik stond onderhand op instorten, maar het was nog geen tijd om te slapen dus gingen we nog een rondje door het park lopen waar ons hotel naast ligt. Tot tweemaal toe zien we mensen op hun bankje hun teennagels knippen. Blijkbaar is dat normaal hier. Die avond hadden we ons eerste echte Chinese maaltijd bij het buffet in het hotel. Van de helft van het eten heb je geen idee wat het is , maar je schept het maar op. Alleen de slakken die in mijn soep bleken te drijven heb ik maar niet opgegeten. Daarna knock-out op bed gaan liggen. Die avond had ik mijn eerste onzekere moment. Midden in de nacht werd ik namelijk wakker en had enorme trek in een boterham met hagelslag. Toen begon ik wel even te twijfelen of ik hier wel zes maanden wilde blijven. Wie zei dat ik het land leuk zou vinden? Ik was nog nooit in China of Azië geweest dus hoe kon ik zeker weten dat het land alles zou zijn dat ik me had voorgesteld. Zo lag ik daar, klaarwakker in bed overmand door allemaal twijfels. Na mezelf een paar keer streng toegesproken te hebben, niet hardop, zoals ik dat altijd doe, wist ik al deze negatieve gedachtes aan de kant te schuiven en de slaap weer te vatten.

De volgende dag werd ik misselijk wakker en de gedachte dat ik als ontbijt die soep met slakken zou moeten eten, deed niks om mijn onrustige maag te kalmeren. Wat had ik trek in een lekkere bak met muesli en amandelmelk. We besloten te ontbijten in een tentje tegenover ons hotel waar ze op zich prima eten hadden, maar die visstick en dat stuk ei dat bij mijn geroosterde brood zat, kreeg ik echt niet door mijn keel. Daarna zijn we nog in het supermarktje gelopen dat ernaast zat en daar vonden we gelukkig een croissantje! Ik helemaal blij en met hernieuwde moed begonnen we aan het schema dat papa samen met iemand uit het hotel de avond van tevoren had gemaakt. En op dat moment kon ik pas echt zien hoe geweldig Hong Kong was! In een overvolle MTR, zo heet de metro daar, gingen we onder het water door naar Hong Kong Island het Manhattan van Hong Kong. Na een hoop gevraag, gelukkig kunnen een hoop mensen hier wel Engels, kwamen we eindelijk bij de langste roltrap van de wereld uit. Mama en ik wilden daar heel graag heen, omdat dit de beruchte roltrap was waar een opdracht van “ Wie is de Mol” uitgevoerd was, dus mama en ik waren helemaal enthousiast om hem in het echt te zien. Zwetend, het is in Hong Kong zo warm en vochtig dat je je zelf op een roltrap een ongeluk zweet, zijn we omhoog gegaan en aan het einde een taxi gepakt naar “the Peak” gegaan van waar je een prachtig uitzicht hebt over de stad. Met een tram die onder een hoek van 45 graden naar boven en naar beneden gaat, zijn we naar Hong Kong park gegaan. Het was maar goed dat wij de roltrap voor het grootste gedeelte naar boven hadden genomen, want als je de rij zag bij het beneden station van de tram dan schrok je je dood. In het park was het lekker wat koeler en we zijn daar nog naar het thee museum gegaan. Laat de naam je niet bedriegen, want er valt daar geen druppel thee te drinken! Daarna nog een taxi gepakt naar Aberdeen en op een klein bootje over het water tussen allemaal woonboten gevaren. De bus terug naar Hong Kong Island genomen. Volgens mij hadden we gewoon zonder te betalen kunnen reizen, de buschauffeur liet ons gewoon gaan zitten volgens mij omdat hij snel door wilde, maar om ons geweten te sussen hebben we toch wat geld in het bakje gegooid. Heerlijk niet chinees gegeten die avond op een plek waar alleen maar westerse mensen kwamen om te eten of om na het werk even gezellig met andere te kletsen en daarna de pont terug naar ons eiland genomen terwijl we een prachtig uitzicht hadden over de skyline van Hong Kong. Wat vond ik Hong Kong toch geweldig. Ik hou wel van grote steden, maar het leuke aan Hong Kong is dat het echt de perfecte combinatie is tussen Oost en West. Het enige down moment die dag was dat ik het natuurlijk voor elkaar had gekregen om te verbranden en de meeste weten wel wat voor een hekel ik aan verbranden heb. Moest mij weer overkomen…De volgende dag heb ik net als alle mensen daar met mama’s paraplu tegen de zon gelopen. Wat een uitvinding! Ik begrijp niet waarom mensen in Europa niet met een parasol lopen, want hier wemelt het ervan.

Na weer een avond heerlijk te hebben geslapen, gelukkig heb ik in Nederland goede oordopjes gekocht waardoor ik het gesnurk van papa en mama nauwelijks hoor, was het tijd voor dag twee. Met de MTR, die papa en ik onderhand helemaal door hadden, op weg naar de plek waar we met een kabelbaan naar de grootste Boeddha ter wereld konden gaan. Wat zaten er weer een hoop mensen in de metro en we zijn maar netjes blijven staan de hele tijd (drie kwartier niet te vergeten) zodat oudere mensen en mensen met kinderen konden gaan zitten. Wat ik toch niet begrijp is hoe sommige jongeren mensen kunnen blijven zitten terwijl een oud mannetje aan een paal hangt in een op en naar gaande metro, maar dat zal wel aan mij liggen. Nog iets wat me is opgevallen in Hong Kong is hoe schoon het daar is en vooral ook de metrostations en wc’s. Ergens valt dit ook wel te verwachten aangezien overal borden hangen waarop bijvoorbeeld staat dat je niet mag eten en drinken in de metro met daaronder meteen duidelijk de boete die je zou krijgen als je dat wel zou doen. Wat dat betreft is Hong Kong een hele duidelijke stad in tegenstelling tot Nederland soms waar bijna niemand enig idee heeft welke boete bij welke overtreding hoort. Dus voor als je ooit naar Hong Kong gaat, luister alsjeblieft niet naar de mensen die zeggen dat China heel vies is, want dat geldt duidelijk niet in Hong Kong. Hetzelfde met het Engels gebrek en dat je er alleen maar Chinees kan eten.

Maar goed terug naar de grootste boeddha ter wereld. Nou daar zijn we dus nooit uitgekomen door de enorme rij die bij de kabelbaan stond. We hadden geen zin om te wachten dus hebben we de metro weer gepakt om deze keer helemaal de andere kant op te gaan. Na enig zoeken vonden we dan eindelijk het “ Duizend Boeddha’ s klooster.” Ja weer van “ Wie is de Mol.” Zwoegend, ik met mijn paraplu tegen de zon hebben we in de verstikkende hitte de vierhonderd traptreden beklommen van het pad waar honderden boeddha’s staan. Het was echt mooi om te zien ook al was het zonde dat je de helft van de tijd te druk bezig was met je te focussen op de trap. We zijn langs het grote klooster nog verder omhoog geklommen en helemaal bovenaan kwamen we nog uit bij een prachtige, grote witte boeddha die daar heel rustig voor een waterval stond. Wat een rust heerst er dan zo hoog op de berg en je kan je bijna niet meer voorstellen dat je in Hong Kong bent. Na even te hebben uitgerust en een kleine fooi te hebben gegeven zijn we weer helemaal naar beneden geklommen, wat gelukkig een stond makkelijker was. Mama en papa wilden nog even snel iets drinken, maar we kwamen alleen maar bij de Ikea uit (ja die zit zelf hier) dus zijn we terug gegaan naar het hotel om snel even te douchen. Nog een tip voor als je in Hong Kong bent: neem vooral iets van een handdoekje of tissues mee om je mee af te deppen tijdens het lopen, want hoe vies het ook klinkt het zweet loopt letterlijk van je lijf. Dat is dan ook de rede dat je een hoop mannen, oude mannen voor de duidelijkheid, zonder shirt door de stad zou zien lopen. Doodnormaal hier. Die avond nog naar de zogenoemde “Ladies Market” geweest. Een straat met een hoop winkels en dan merkt je wel even hoeveel mensen er in Hong Kong lopen. Het leek net een mierennest met allemaal ik weet niet hoeveel mensen die allemaal door elkaar lopen. Alsof heel Eindhoven had besloten bij elkaar te komen. Ik heb nog nooit zo veel mensen op een plek gezien. Winkels voor grote merken zoals Nike en Adidas zijn er meer dan genoeg. We hebben nog een klein koffertje erbij gekocht bij een of ander kraampje, knalroze, want dat leek me wel wat en zijn daarna op mijn aandringen de drukte ontvlucht. Toen op weg naar “Night Market” waar meer eettentjes te vinden zouden zijn. Nou zijn er natuurlijk tentjes genoeg, maar die durf je toch allemaal niet zo goed in te gaan. Uiteindelijk in het restaurant van een hotel heerlijk hot pot gegeten (met stokjes!), een typisch chinees gerecht. Daarna weer terug naar het hotel om ons klaar te maken voor onze laatste nacht in Hong Kong en ons voor te bereiden op een dag vol reizen.

De volgende ochtend al onze koffers ingepakt en met een taxi naar het station gegaan waar we de trein naar het vaste land van China zouden nemen. Met gemengde gevoelens afscheid moeten nemen van de stad, omdat ik aan de ene kant ontzettend veel zin had om de rest van China te zien, maar aan de andere kant vond ik Hong Kong echt een super leuke stad. Gewapend met cakejes en flesjes water, want mama heeft ons geleerd om altijd iets van eten bij je te hebben, zijn we samen met nog een hele hoop andere mensen de trein in gestapt op weg naar een totaal andere wereld.